اغلب گزارش های عملکردی و فعالیت های بخش های مختلف دولت و بسیاری از نهادهای حکومتی غیر دولتی یک طرفه ، ناقص و به لحاظ افکار عمومی غیر قابل اعتماد هستند ، گزارش هایی که در بین مردم جامعه ما به ازای مشخص و نماد بیرونی نداشته باشد حتی به فرض صحیح بودن اقناع کننده نیستند ، مثلا گاهی از کاهش یا توقف تورم سخن گفته میشود ، چیزی که طی چند سال و به ویژه چند ماه اخیر بطور مستمر خلاف آن وجود داشته است و مردم با تمام وجود آنرا لمس کرده اند .توضیحاتی که توسط سخنگویان در این خصوص ارایه میشود ، مبنی بر اینکه منظورمان اصل تورم نبوده ، شیب تورم است و امثال این ها ، نه اینکه در عمل مشکلی را حل نمیکند بلکه در نظر و دغدغه فکری مردم هم تاثیر مثبتی ندارد و اعتمادی از آن ها حاصل نمیشود .
وزیر سمت در برنامه گفتگو محور سیما با وجود افزایش بی رویه و روز افزون قیمت انواع خودروها در پاسخ به چند جوان سوال کننده که طبعا به اتفاقی حضور نیافته اند ، توضیحاتی میداد و برای گران تر شدن انواع خودروها توجیهاتی میکرد که به هیچ وجه قانع کننده نبود .
اینکه مسولی بگوید ، قبلی ها قصور کرده اند ، این چند عامل به ما برنمیگردد و امثال این موارد ، چیزی را تغییر نمیدهد ، اگر مخاطب و بیننده به برنامه دسترسی داشته باشد و بپرسد ، حضرتعالی ( وزیر ) با این مشکلات که بر شمردید ، برای چه آمدید و مسولیت وزارت و وظیفه رفع نواقص و حل معظلات را پذیرا شدید، چه پاسخی میتواند بدهد؟ ، البته وزیر صمت مورد مثال است بقیه وزیران و مسولان هم همین شرایط را دارند ، آنهایی که جواب درست و کاملی برای ارایه ندارند ، یا از وضع و اوضاع حوزه کاری که تقبل کرده اند اطلاع دقیق نداشته اند که در این صورت با پذیرش کاری بدون شناخت لازم گام اشتباهی برداشته وراه اشتباهی رفته اند چون تلقی انتخاب کنندگان طبعا دارا بودن شناخت و تخصص وزیران مختلف بوده است، یا اصولا فرد منتخب با وجود اطلاع ناتوان بوده و از پس رفع مشکلات بر نمیاید ، در این صورت هم انتخاب شونده و انتخاب کننده و مسول منتخب راهی اشتباه رفته و می بایست سریعتر ، با تمام قوا و طبق قول ها و شعارهای اولیه خود جبران مافات کنند .
زمان به سرعت میگذرد و این عمر همگان است که سپری میشودو فرصت ها از دست میرود ، حرف و نظر بی پشتوانه و حواله کردن مشکلات به این و آن ، رویه کاملا نخ نما و تکراری است که سریعتر باید اصلاح و شیوه های مدیریتی پاسخ گو و کارآمد شوند ،
دیوار نگاره میدان ولی عصر تهران به دلیل جایگاه وموقعیت جغرافیایی ، پردازش نو به نو با رنگ و لعاب سیاسی و اجتماعی و توجه دادن رسانه های رسمی به مرور به تابلویی برای عرضه و نمایش یک تفکر رسمی و به نوعی اعلام مواضع است ،ولی متاسفانه همانند بسیاری از تصمیمات و اقدامات دولت گاهی خام ، با اشکال و نیازمند به توضیحات بعدی برای رفع و رجوع و تصحیح و تکمیل پیام ارسالی ؟
چندباری اخبار سیما ، تغییر و تجدید طرح و تصویر دیوار نگاره را به عنوان خبر فرهنگی هنری پخش کرده است ، دیوار نگاره خود یک رسانه شده است و خبرساز برای رسانه ها و معمولا همراه با حواشی
موضوع دیوارنگاره یکبار در مورد گرامیداشت روز زن بود ، تصویر مادری که در منزل در حال رسیدگی به فرزندان خود است ، زنی تنها با چادر خانگی و مشغول بچه داری ، این دیوار نگاره مورد نقد برخی از رسانه ها و منتقدین قرار گرفت که چرا تنها زن را در خانه و مشغول بچه داری مورد احترام میدانید؟ ، چادر داشتن در منزل هم برای خودش نکته ای بود . می شد چند صحنه از حضور و فعالیت اجتماعی ، تربیتی و فرهنگی زنان نشان داده شود یکی هم بچه داری باشد .
در مهرماه سال ۱۴۰۱ دیواره نگاره به طرحی در ارتباط با تکریم و احترام به زنان ایرانی و شعار زنان سرزمین ایران اختصاص یافت و در آن عکس و طرح ، چهره تعدادی از زنان سرشناس ایران به نمایش درآمد ، این دیوار نگاره مورد نقد شدید منتقدین و بسیاری از زنان هنرمندان قرار گرفت . عده ای نسبت به نمایش تصویر برخی زنان کشف حجاب کرده اعتراض کردند و تعدادی از صاحبان تصاویر و شخصیت های معرفی شده نیز نسبت به معرفی و حضورشان در جمع منتخب معترض بودند.
در جدیدترین دیوار نگاره ( فروردین ۱۴۰۲ ) که به گرامی داشت روز قدس و فلسطین اختصاص داشت ،طراحان پرچم طالبان را به عنوان پرچم رسمی کشور افغانستان در میان پرچم های سایر کشورهای اسلامی قرار دادند که بلافاصله نقد ها و حواشی موضوع در رسانه های مختلف به ویژه فضای مجازی انعکاس یافت و طراحان به سرعت اعلام کردند که اشتباه شده و اصلاح کردیم .
شاید تا حدی پیش آمدن مشکل و اشکال در پخش های زنده رسانه ها به ویژه رادیو تلویزیون غیر قابل پیش بینی و ناگهانی باشد ، ولی طرح و تهه و پیاده کردن مفاهیم تصویری بر دیوارنگاره توسط یک تیم طراح و اتاق فکر می تواند بهتر از این و با کمترین حاشیه انجام شود که لزومی به تغییر و تصحیح و توضیحات بعدی نباشد .
طی بیش از یکسال و نیمی که دولت آقای رییسی ( دولت سیزدهم ) بر سر کارآمده است، در مقام مقایسه با دولت های یازدهم و دوازدهم آقای روحانی کاهش نقد و بردسی و سوال و جستجو از دولت کاملا افت کرده و بسیاری از مشکلات و انتقادات فراگیر و همه فهم و رایج در جامعه توسط صدا و سیما یا مطرح نشده یا این رسانه عام و حاکمیتی بنوعی ضعیف و گذرا از آن ها گذشته است ، در مقام مقایسه و در مقابل ، میزانی که صدا و سیما از دولت آقای رییسی و عوامل و ارکان و تصمیمات و اقدامات آن تعریف یا دفاع کرده است ،کاملا نامتناسب و غیر قابل مقایسه و غیر هم تراز است .
این که فلان وزیر در دفاع از عملکرد خود چه گفته و میگوید یا شخص رییس جمهور ذر سخنرانی هایش چگونه اوضاع جاری اقتصاد ، سیاست خارجی و امور فرهنگی و اجتماعی داخلی را توصیف میکند و از عملکرد دولت دفاع و نسبت به اینده اظهار امیدواری میکند ، این همه شاخص کافی برای سنجش رضایت مردم یا نشانه بهبودی اوضاع نیست ، هرچه هست ،همه مردم گرانی ها ، تورم و مشکلات بیش از پیش موجود را در مقابل خود و جامعه حس و لمس میکنند و به همین دلیل اعتبار چندانی برای گزارش ها ، بیانیه ها و آمار و ارقام اعلامی قایل نیستند .
به قول استاد سخن سعدی شیرازی : مشک آن است که ببوید نه آنکه عطار بگوید . ( گلستان باب هشتم ، در آداب سخن )
تلویزیون لا اقل میتواند برکناری ها ، جابجایی ها و به اصطلاح استعفاهای متعدد دولت را طی مدت شروع کار دقیقا بررسی و کارشناسی کند ، دلایل انتصاب یا انتخاب اولیه و برکناری بعدی وزیر کار و امور اجتماعی ، وزیر آموزش و پرورش و تعداد دیگری از مسولان دولت را و آثار و تبعات و خسارت های ناشی از این اقدامات را بطور شفاف در برنامه های زنده خود مطرح و مردم را امین و ناظر دولت و کارکرد و خط مشی صدا و سیما بدانند.
بحث در این باره بسیار مفصل است و لازم است بنا بر نیاز جامعه دقیق و عمیق به آن پرداخته شود . وقتی که در رسانه های رسمی به ویژه صدا و سیما این مباحث به قدر کافی مطرح و دنبال نمیشود ، در رسانه های رقیب خارجی یا رسانه های معین و جایگزین فضای مجازی و سایر امکانات در دسترس کاربران ، دنبال کنندگان و خبرگان و نخبگان پیگیری میشود .