این روزها شاهد برخی کشمکش ها ، موضع گیری ها و رفتارهای متفاوت از جانب همسایگان ایران بوده ایم که بسیار جای تامل دارد و برای سیاستمداران و تصمیم سازان و تصمیم گیران در نظام سیاسی کشور نیاز به تعمق و ژرف نگری بیشتری دارد .
بارها از این و آن به ویژه مردم کوچه و بازار شنیده ایم که سیاست پدر و مادر ندارد ، تفاهم ها ، توافق ها ، پیمان ها ، همه میتواند با کوچکترین اقدام یک طرف یا حرکت طرفین نادیده گرفته شود . از جمله نکات مورد اشاره که به ویژه پس از پرتاب و اصابت موشک به اهداف انتخاب شده در کردستان عراق ، منطقه ای در سوریه و نیز ناحیه مرزی پاکستان توسط سپاه پاسداران و در پاسخ به اقدامات تروریستی در کرمان و پاسگاههای مرزی راسک ، سراوان و دیگر مناطق سیستان بلوچستان و شهادت تعداد زیادی ازمردم و برخی از نظامیان ایرانی صورت گرفت، اقدامات ، تحولات و مواضع زیر قابل توجه است .
-- نامه و شکایت بردن دولت عراق به سازمان ملل به ویژه شورای امنیت سازمان ملل
دولت عراق به گونه ای برخورد کرده که گویا بعد از این قضیه که آنهم مسبوق به سابقه بوده اصولا آنچه فی مابین دو کشور بوده ، نه دوستی و صمیمیت بلکه یک کینه قدیمی بوده ، اینک نخست وزیر عراق میخواهد آن را نبش قبر کند !
-- موضع نخست وزیر عراق که گفته ایران یا نمیخواهد یا نمیتواند به اسراییل حمله کند به کردستان عراق حمله میکند .!؟
انگار نخست وزیر عراق کلیه بحث ها ، جلسات ، رفت و آمدها و اتمام حجت های مکرر از جانب ایران برای جلوگیری از نفوظ و رخنه عوامل مرتبط با اسراییل به ایران برای خرابکاری و عملیات نا امن ساز ، فرامش کرده است یا خود را به فراموشی میزند ؟
-- اتحادیه عرب ضمن محکوم کردن ایران درخواست تشکیل جلسه اضطراری داده که بیشتر محکوم کند . ظاهرا عرب ها با افتخار و غرور تمام از کیان قریب ۲۵ هزار شهید عرب فلسطینی و جراحت و معلولیت ده ها هزار انسان بیگناه به ویژه کودگان مظلوم و زنان بی پناه دفاع کرده و پاسخ سختی به رژیم کودک کش و سرکش اسراییل داده اند و مانده تنبه و تذکر به ایران ؟!
-- در مورد پاکستان در برابر دست درازی گروهک های تجزیه طلب و ضد ایران و اعتراضات مکرر ایران به پاکستان بابت بی عملی آن هادر برابر تعرضات و آدمکشی این گروهک ها و پناه دادن به تروریست ها ، دولت آن کشور جوری احساسی با قضیه برخورد کرده که انگار قبلا چنین اتفاقاتی رخ نمی داده و نیروهای ایرانی پاسخ نمیدادند ، تنها تفاوت کار برای ایران ، اعلامی بود که صورت گرفت، شاید بهتر بود اعلام رسمی نمی شد .صحبت هایی را از شهید سردار سلیمانی شنیدم که در سال ۱۳۹۷ و در برگزاری مراسم بزرگداشت شهدای بابل درمورد بدعهدی های پاکستان و بی عملی دولت این کشور نسبت به تحرکات و تجاوزات مکرر گروهک تروریستی جیش العدل تذکر میداد . به عبارتی سالهاست که این حرکات ایذایی با حمایت پاکستان و سرمایه گذاری عربستان در جریان است.
ناگفته نماند که دولت نیز به ویژه در قبال مقابله حکومت پاکستان و حمله ای که به منطقه مرزی کشورمان کرد و رسما هم آن را اعلام کرد عکس العمل رسمی و رسانه ای دقیق و در خوری از خود نشان نداد ،سکوت وزیر کشور در قبال سوال خبرنگار و موکول کردن به بعد،ضد و نقیض گویی ، اعلام اینکه کسی از مردم ما در حمله پاکستان به روستای مرزی کشته نشده و ، ، ، به عبارتی کوچک کردن تعرض کشور همسایه به خاک ما به عنوان پاسخ و مقابله با اقدامی که پس از سالها همراهی آنان با تروریست ها و بی مسولیتی شان در قبال عملیات تروریستی صورت گرفته بود، رفتاری مطلوب و هوشمندانه نبود .
تداوم تحریم های مختلف بر کشور سال هاست که ادامه دارد . در برخی از زمینه ها هرچه زمان بیشتری از تحریم میگذرد ، تبعات منفی آن بر زندگی روزمره مردم و حتی پرستیژ خارجی کشور نزد سایر کشورها بیشتر میشود. تحریم در حوزه هوانوردی و هواپیمایی سالهاست که به خوبی برای مردم ما محسوس بوده ، ولی هرچه این زمان بیشتر میشود با ناهنجاری های بیشتری در صنعت هواپیمایی ،کم شدن تعداد و کیفیت پروازها رخ میدهد . افراد متعددی را می شناسم که حاضر نیستند و می ترسند که سوار هواپیمای خطوط داخلی شوند ، سالهاست که صنعت هواپیمایی کشور نوسازی نشده است . تعداد صندلی ها هر روز کاهش یافته است ، به دلیل فرسودگی مشکلات فنی زیادی وجود دارد . تاخیرها زیاد است . پروازهای خارجی جز یکی ، دو خط و ایرلاین منطقه ای وجود ندارد . مقاصد پروازهای خطوط هواپیمایی داخلی کاملا محدود و انگشت شمار شده اند . بارها شاهد مشکلات پروازی برای مسافران، تاخیر ، باز گشت پرواز به ابتدا و مبدا پرواز بوده ایم . تعداد هواپیماهای دارای استاندارد پرواز خارجی و پذیرش فرودگاه های سایر کشورها بسیار معدود و انگشت شمارند ، تحریم ها مدت طولانی است که شامل بنزین در فرودگاه های مختلف خارجی نیز شده اند .
در کنار همه گرفتاری ها ، تحریم ها سبب ایجاد برخی ابداعات و تحرکات فنی و تولیدی برای خودکافی هم شده است،ولی این نسبت گندان بالا نیست ، ضمن اینکه امروزه تقریبا همه کشورها از جمله قدرت های بزرگ به ارتباط و مراوده با سایر کشورها برای واردت برخی مواد و نیز داشتن بازار برای فروش مصنوعات و تولیدات خود کاملا نیازمندند .
علاوه بر هزینه های فوق العاده وضعیت موجود در حوزه های اقتصادی و سود بردن برخی کاسبان داخلی تحریم از جیب ملت ایران ، تعدادی از کشورهای خارجی مرتبط نیز به مرور عادت کرده اند که از کشور ما بابت برخی همکاری ها حق حساب بگیرند . این وضعیت بیش از هرجنبه ای فشار بر مردم را بیشتر و پرستیژ خارجی کشور را نیز مخدوش می کند . البته داستان تحریم بسیار گسنرده تر از این هاست وآثار خود را در حوزه های مختلفی برجای گذاشته است ،از توقف برخی پله برقی های عابر پیاده که میگویند نیاز به قطعه وارداتی دارند . وسایل حمل و نقل عمومی ، اتوبوس ، مترو تا هزینه دارویی و سایر موارد . . .
امیدواریم دولت حاضر که در ابتدا قول های خوبی برای بهبود اوضاع با اولویت معیشت مردم داد و تا به حال موفقت قابل توجهی دراین مسیر حاصل نکرده است ، موفق شود در مابقی عمر خود به پیشرفت هایی در مسیر به کاهش فشار بر مردم و بهبود وضعیت کشور به ویژه در تعامل سایر کشورها ، نایل شود .
حال و هوای مردم در حوزه های مختلف اندیشه ای ، سیاسی ، اجتماعی ، نوع بحث و نقدها در محافل فکری ، نحوه برخورد سرد مردم در معادلات اقتصادی ، نافذ نبودن کلام و وعده مسولین و دولت مردان ، آمارها و نظر سنجی ها همه نشانگر بی اعتمادی گسترده جامعه به دولت و حاکمیت است .
تنها راه برون رفت از این وضعیت و چاره برای بازسازی اعتماد به مدیریت جامعه تنها اقدامات شفاف ، استنادات روشن و البته حس و لمس مستقیم نتایج قول و قرار هاتوسط مردم و عملی شدن شعارهاست .راستگویی در هر شرایطی در صورت استمرار میتواند کلید حل این مشکل روز افزون شود .
متاسفانه تکرار قول های بی پایه ، شعارهای بی مایه و تصمیمات ضعیف و بدون کارشناسی حالت نامطلوب فعلی را طولانی کرده است .نشانه های بی صداقتی در همین روزهای جاری یکی ، دو تا نیستند . برای مثال رییس جمهور بیش از یکسال است که از کنترل افزایش نقدینگی میگوید ، اقتصاددانان و کارشناسان با آمار و ارقام این گزاره را رد میکنند .از کنترل تورم و کاهش تورم میگوید همه چیز نشان از افزایش تورم است ، توضیح میدهند که میزان افزایش که سال قبل نسبت به سال قبل از آن مثلا حدود۴۶ درصد بوده ، امسال به پارسال مثلا ۳۹ درصد است . اهمیت موضوع این است که مردم بعد از تحمل افزایش قیمت حدود ۴۰ درصدقبلی ، دوباره اضافه برآن بیش از۳۵ درصد گرانی دیده اند ، اصولا دیگر کسی به دو یا سه درصد کمتر افزایش یافتن در یک تورم سنگین مستمر خوشحال و متشکرنمیشود .
توضیح وزیر کشور در مورد خودجوش بودن استقرار حجاب بان ها در ایستگاه های مترو ،بعدا با توضیح دبیر شورایعالی انقلاب مغایر درآمد و صداقت گوینده زیر سوال رفت . آمار وزارت اقتصاد و مسولان اقتصادی مبنی بر افزایش صادرات نسبت به سال قبل ، با بررسی کارشناسان و تفکیک صادرات نفتی و غیر نفتی زیر سوال و ثابت میشود که اتفاقا آمار صادرات غیر نفتی که میتواند عاملی برای خودکفایی باشد ، کاهش یافته و تولید و صادرات و فروش نفت افزایش یافته است .
اگر وضع صادرات و درآمدهای غیر نفتی بتواند تامین کننده بودجه مورد نیاز کشورباشد .بدون تردید نفروختن نفت میشود مساوی با ذخیره برای روز مبادا و نسل آینده ، ضمنا با وجود تحریم های موجود فروش نفت در شرایط غیر عادی و ملتهب موجود ضمن درآمد برای کشور ، درآمدی بیشتری برای کاسبان داخلی تحریم که از دور زدن حق و حساب و حقوق خود را بر میدارند ، خریدار هم تخفیف های لازم خود را بابت ریسک خرید ، اعمال میکندو . . . خلاصه اینکه فروش بیشتر و برداشت بیشتر نفت ، به هیچ وجه مایه افتخار نیست .
امیدواریم جامعه بیش تر این شاهد صداقت مسولان و ترمیم اعتماد باشد . اعتمادی که میتواند بزرگترین سرمایه برای پیشبرد امور جامعه و توسع و پیشرفت باشد .