تداوم تحریم های مختلف بر کشور سال هاست که ادامه دارد . در برخی از زمینه ها هرچه زمان بیشتری از تحریم میگذرد ، تبعات منفی آن بر زندگی روزمره مردم و حتی پرستیژ خارجی کشور نزد سایر کشورها بیشتر میشود. تحریم در حوزه هوانوردی و هواپیمایی سالهاست که به خوبی برای مردم ما محسوس بوده ، ولی هرچه این زمان بیشتر میشود با ناهنجاری های بیشتری در صنعت هواپیمایی ،کم شدن تعداد و کیفیت پروازها رخ میدهد . افراد متعددی را می شناسم که حاضر نیستند و می ترسند که سوار هواپیمای خطوط داخلی شوند ، سالهاست که صنعت هواپیمایی کشور نوسازی نشده است . تعداد صندلی ها هر روز کاهش یافته است ، به دلیل فرسودگی مشکلات فنی زیادی وجود دارد . تاخیرها زیاد است . پروازهای خارجی جز یکی ، دو خط و ایرلاین منطقه ای وجود ندارد . مقاصد پروازهای خطوط هواپیمایی داخلی کاملا محدود و انگشت شمار شده اند . بارها شاهد مشکلات پروازی برای مسافران، تاخیر ، باز گشت پرواز به ابتدا و مبدا پرواز بوده ایم . تعداد هواپیماهای دارای استاندارد پرواز خارجی و پذیرش فرودگاه های سایر کشورها بسیار معدود و انگشت شمارند ، تحریم ها مدت طولانی است که شامل بنزین در فرودگاه های مختلف خارجی نیز شده اند .
در کنار همه گرفتاری ها ، تحریم ها سبب ایجاد برخی ابداعات و تحرکات فنی و تولیدی برای خودکافی هم شده است،ولی این نسبت گندان بالا نیست ، ضمن اینکه امروزه تقریبا همه کشورها از جمله قدرت های بزرگ به ارتباط و مراوده با سایر کشورها برای واردت برخی مواد و نیز داشتن بازار برای فروش مصنوعات و تولیدات خود کاملا نیازمندند .
علاوه بر هزینه های فوق العاده وضعیت موجود در حوزه های اقتصادی و سود بردن برخی کاسبان داخلی تحریم از جیب ملت ایران ، تعدادی از کشورهای خارجی مرتبط نیز به مرور عادت کرده اند که از کشور ما بابت برخی همکاری ها حق حساب بگیرند . این وضعیت بیش از هرجنبه ای فشار بر مردم را بیشتر و پرستیژ خارجی کشور را نیز مخدوش می کند . البته داستان تحریم بسیار گسنرده تر از این هاست وآثار خود را در حوزه های مختلفی برجای گذاشته است ،از توقف برخی پله برقی های عابر پیاده که میگویند نیاز به قطعه وارداتی دارند . وسایل حمل و نقل عمومی ، اتوبوس ، مترو تا هزینه دارویی و سایر موارد . . .
امیدواریم دولت حاضر که در ابتدا قول های خوبی برای بهبود اوضاع با اولویت معیشت مردم داد و تا به حال موفقت قابل توجهی دراین مسیر حاصل نکرده است ، موفق شود در مابقی عمر خود به پیشرفت هایی در مسیر به کاهش فشار بر مردم و بهبود وضعیت کشور به ویژه در تعامل سایر کشورها ، نایل شود .
چند تن از مدعیان مبارزه برای ملت ،با کمال وقاحت به ملت بزرگ ایران به ویژه خانواده های شهدای مظلوم جنایت خونبار ترور در کرمان جسارت کردند که این هتک حرمت با واکنش منفی گسترده قشرهای مختلف مواجه شد . عجیب است که این افراد خود بزرگ بین تمام تبلیغات خود را حرکت در مسیر بهبود بخشیدن و طبق گفته و مدعای خود رهایی مردم از استبداد و سوق دادن آنان به سمت توسعه ، آزادی و رفاه همگانی قرار داده اند .
عجیب است که این دسته از افراد مدعی با مواضع اخیر خود علاوه بر همدردی نکردن با مردمان آسیب دیده و داغدیده ، نشان دادند که بر خلاف ژست های دروغین مردمداری کاملا در خط و مسیر خوشایند رژیم اسراییل حرکت میکنند . این عده این قدر شعور و فهم سیاسی ندارند که لا اقل در روزی که مردم مواجه با مصبیت بزرگ شهادت و از دست دادن عزیزان و جگرگوشگان خود هستند ، نمک به زخم های عزاداران نریزند و اندکی در نفرت پراکنی حوصله کنند . اینکه حتی به درستی فردی یا جریانی نسبت به دولت یا حکومت نقد داشته باشد و نقد و مخالفت خود را بیان کند امری پذیرفتنی است . قطعا دولت و کلیه مسولان و برنامه ریزان برگزاری مراسم سالگرد شهادت سردارقاسم سلیمانی در برقراری و حفظ امنیت شرکت کنندگان وظیف و مسولیت دارند . اما نقد و مخالفت هم آدابی دارد . اینکه فردی ، گروهی ، مجموعه ای خود را سیاسی و مبارز و روشن فکر بداند ولی حرکاتش موید و موافق رفتار داعش باشد یا اقدامات سبعانه داعش و امثال آنانرا به هرشکل تایید کنند نتیجه کارشان همان است به عبارتی در یک جبهه قرار میگیرد .الزامان نباید قیافه و ابزار و شعارشان همانند داعش باشد .
حادثه تروریستی اخیر در کرمان علاوه برمحافل سیاسی ، اجتماعی داخل ایران مورد توجه و محکومیت بسیاری از کشورها ، شخصیت های بین المللی و جریانات فکری فرهنگی و سیاسیون مستقل قرار گرفت . در میان موج ابراز انزجار و محکومیت حادثه مذکور و دلداری و همراهی با آسیب دیدگان ، مجروهان و خانواده های مصبیت دیده . همدردی و هم نوایی و همدلی یکی از سیاست مداران و روزنامه نگاران تاجیکستانی نظرم را جلب کرد داداجان عطالله روزنامه نگارو سیاستمدار تاجیکستانی ضمن یادآوری بزرگی حادثه تروریستی در کرمان، تاکید میکند ، سال هاست که امریک و اسراییل ایران را تهدید میکنند مخصوصا بعد ازجنگ با فلسطین ، آنان آرزو میکنند که ایران در نقشه جهان نباشد. نویسنده تاجیک در بیانیه خود می افزاید که :
اگر ایران نباشد ، دنیا انگشتری بی نگین است .
اگر دنیا روشن است ، این روشنی از نور و فروغ و چراغ ایران است .
بس کسان و ناکسان در دنیا هستند که با حسادت به آزادگان و فرزانگان این مملکت می نگرند .
هیچ کشوری در دنیا نیست که مثل ایران بدخواه داشته باشد . ترور در کرمان حمله شغالان به قرارگاه شیران است . . . .
حال و هوای مردم در حوزه های مختلف اندیشه ای ، سیاسی ، اجتماعی ، نوع بحث و نقدها در محافل فکری ، نحوه برخورد سرد مردم در معادلات اقتصادی ، نافذ نبودن کلام و وعده مسولین و دولت مردان ، آمارها و نظر سنجی ها همه نشانگر بی اعتمادی گسترده جامعه به دولت و حاکمیت است .
تنها راه برون رفت از این وضعیت و چاره برای بازسازی اعتماد به مدیریت جامعه تنها اقدامات شفاف ، استنادات روشن و البته حس و لمس مستقیم نتایج قول و قرار هاتوسط مردم و عملی شدن شعارهاست .راستگویی در هر شرایطی در صورت استمرار میتواند کلید حل این مشکل روز افزون شود .
متاسفانه تکرار قول های بی پایه ، شعارهای بی مایه و تصمیمات ضعیف و بدون کارشناسی حالت نامطلوب فعلی را طولانی کرده است .نشانه های بی صداقتی در همین روزهای جاری یکی ، دو تا نیستند . برای مثال رییس جمهور بیش از یکسال است که از کنترل افزایش نقدینگی میگوید ، اقتصاددانان و کارشناسان با آمار و ارقام این گزاره را رد میکنند .از کنترل تورم و کاهش تورم میگوید همه چیز نشان از افزایش تورم است ، توضیح میدهند که میزان افزایش که سال قبل نسبت به سال قبل از آن مثلا حدود۴۶ درصد بوده ، امسال به پارسال مثلا ۳۹ درصد است . اهمیت موضوع این است که مردم بعد از تحمل افزایش قیمت حدود ۴۰ درصدقبلی ، دوباره اضافه برآن بیش از۳۵ درصد گرانی دیده اند ، اصولا دیگر کسی به دو یا سه درصد کمتر افزایش یافتن در یک تورم سنگین مستمر خوشحال و متشکرنمیشود .
توضیح وزیر کشور در مورد خودجوش بودن استقرار حجاب بان ها در ایستگاه های مترو ،بعدا با توضیح دبیر شورایعالی انقلاب مغایر درآمد و صداقت گوینده زیر سوال رفت . آمار وزارت اقتصاد و مسولان اقتصادی مبنی بر افزایش صادرات نسبت به سال قبل ، با بررسی کارشناسان و تفکیک صادرات نفتی و غیر نفتی زیر سوال و ثابت میشود که اتفاقا آمار صادرات غیر نفتی که میتواند عاملی برای خودکفایی باشد ، کاهش یافته و تولید و صادرات و فروش نفت افزایش یافته است .
اگر وضع صادرات و درآمدهای غیر نفتی بتواند تامین کننده بودجه مورد نیاز کشورباشد .بدون تردید نفروختن نفت میشود مساوی با ذخیره برای روز مبادا و نسل آینده ، ضمنا با وجود تحریم های موجود فروش نفت در شرایط غیر عادی و ملتهب موجود ضمن درآمد برای کشور ، درآمدی بیشتری برای کاسبان داخلی تحریم که از دور زدن حق و حساب و حقوق خود را بر میدارند ، خریدار هم تخفیف های لازم خود را بابت ریسک خرید ، اعمال میکندو . . . خلاصه اینکه فروش بیشتر و برداشت بیشتر نفت ، به هیچ وجه مایه افتخار نیست .
امیدواریم جامعه بیش تر این شاهد صداقت مسولان و ترمیم اعتماد باشد . اعتمادی که میتواند بزرگترین سرمایه برای پیشبرد امور جامعه و توسع و پیشرفت باشد .