پس از اینکه تعدادی از داستان های عمو را نقل کردم عده ای از دوستان توصیه کردند قدری راجع به شخصیت و ویژگی های فردی عمو نیز توضیح داده شود برخی نیر داستان های او را زاییده تخیل نویسنده دانستند و به وجود عمو شک کردند لذا لازم شد در مورد عمو بیشتر بگوییم تا هم شبهه ها رفع شوند و هم داستانها ملموس تر شوند .
عمو در سال ۱۳۱۳ در یزد متولد شد سال ۱۳۲۰ به مدرسه رفت و چهار کلاس موجود در مدرسه محلشان در آن زمان را گذراند . عمو در حد توان همواره اهل مطالعه و بحث وگفتگو بوده است ، فرزندانش تا کلاس دوازده دبیرستان برای نوشتن انشا ء از او کمک میگرفتند ،او با لهجه غلیظ یزدی و به آرامی صحبت میکند ،قدی بلند و صورتی کشیده دارد و به قول یکی از دوستان اگر شحصیتی سیاسی بود قیافه اش بسیار مناسب کشیدن کاریکاتور می شد ،عمو به سربازی یا به اصطلاح آنروزگار" اجباری "نرفته و از آن فرار کرده است او می گوید :در آن زمان از هر پنج نفر سه نفرشان به اجباری نمیرفتند یا با وساطت کدخدا و دیگران پولی به ژاندارم و امنیه میدادند و یا فرارمیکردند اکثر آنهایی که میرفتند کسانی بودند که کدخدا یا بزرگ محل نشانیشان را به امنیه ها (ژاندارم ها ) میدادند و امنیه ها به زور می بردنشان ،عمو از 50 سال پیش رادیو بی بی سی گوش می دهد و با اینکه انگلیسی ها را پدر سوخته و مرموز می داند سبک خبری آنها را می پسندد و میگوید انسان نباید تک بعدی باشد باید علاوه بر منابع داخلی از منابع در دسترس دیگر هم استفاده کرد ، او می گوید همانطور که ما همیشه راست نمیگوییم آنها نیز همیشه دروغ نمیگویند. عمو تا به حال سه بار سیگار را ترک کرده باز هم در فکر ترک سیگار است او ضمن اینکه میداند سیگار چیز بدی است ولی تاکید دارد که عمر دست خداست او می گوید تا به حال از پدر و برادر بزرگترش بیشتر عمر کرده بقیه اش هم هر چه خدا بخواهد همان میشود .عمو به بیشتر شهر های کشور سفر کرده همچنین برای زیارت به مکه و سوریه نیز رفته است، عمو بطور ثابت طرفدار هیچ شخصیت سیاسی نیست و معتقد است باید سخن و عمل سیاسیون را شنید و دید و بعد در موردشان قضاوت کرد .کار اصلی عمو استاد کاری فرش و قالی فروشی است و در کنار آن مقداری کشاورزی هم دارد او معتقد است که کشور در بهترین وضعیت صنعتی شدن هم لازم است در حد رفع نیازهای اصلی کشاورزی داشته باشد تا هیچگاه نیازمند و وابسته به دیگران نشود.
عمو تعریف می کند که عزیز نامی را می شناخت که فردی روستایی ،پر کار ،قوی هیکل ،پرخور و البته بدون رو دربایستی با دیگران بود. یک روز عزیز را می بیند که برای آوردن بار میوه از ده به شهر آمده است و چون گرسنه شده با بقچه بزرگی از نان خشک که به همراه دارد به در مغازه شیرینی پزی (قنادی ) رفته و مشغول گفتگو و چانه زنی طولانی مدت است عمو می بیند داستان کش دار شد به در شیرینی پزی میرود و موضوع را از نزدیک دنبال میکند ،عزیز از شیرینی پز درخواست میکند که از شیره های نبات موجود در پاتیل بزرگ قنادی وسط مغازه که حدود شش کیلو بوده دو کیلوی آنرا به او بفروشد تا بتواند با نان خشک مفصلی که همراه دارد به قول قدیمی ها سد جوع کند و سیر شود قناد به بهانه اینکه خوردن این میزان شیره باعث مریضی میشود از فروش شیره و قبول پیشنهاد خود داری می کند و میگوید اصولا نمی توانی این میزان شیره را بخوری اگرهم بخوری مریض میشوی، آقا عزیز بهش بر می خوره و میگه حالا که اینو گفتی چند بدهم تا همه شیره پاتیل را بخورم قناد که بابت دو کیلو شیره هم نظرش این بود که خوردنش ممکن نیست برای خلاص شدن از دست عزیر میگه اگر آدمیزادی پیدا بشه و بتونه این همه شیره را بخوره من پول نمیگیرم عزیز که فرصت یافته بود بلافاصله خود را به سر دیگ و پاتیل شیرینی میرساند بقچه نان خشک را باز میکند و میگوید امیدوارم سر همین قول وسخنت باشی و بلافاصله شروع می کند به خوردن و با ملاغه موجود در دیگ تند و تند شیره برمیدارد و همراه با نان خشک میخورد ، قناد ابتدا به امید وازدن عزیز مو ضوع را چندان جدی نمیگیرد اما چند ملاغه که زیرشیره ها میخورد و به حلقوم عزیز میریزد با نگرانی از نزدیک و سر دیگ موضوع را با حساسیت فوق العاده دنبال میکند شیره ها که به نیمه میرسد میگوید آهای دهاتی حالا شیره و پول من به جهنم تو با این شیره هایی که میخوری دلت میسوزه معده ات داغون میشه و پدرت در میاد عزیز آقا که انگار انجام شرط خود بسته را وظیفه میدونه بدون توجه به قناد و در حالیکه حاضر به کوتاه آمدن نیست میگه من میدونم کجای کی میسوزه و در حالی که ته پاتیل را با نان تمیز میکنه میگه آدم اگر قولی داد هرجاش هم که بسوزد باید تا آخر سر قولش بایستد