در دوران دولت های سابق گاهی بنابر شناختی که از روند حرکت و خط مشی صدا و سیما داشتم و البته کمابیش مخاطبان رسانه و کارشناسان فن با این رویه کاملا آشنا هستند . از نقد یک سویه اقدامات یا سیاست های دولت وقت بدون حضور نماینده آنها یا رعایت انصاف و تعادل در گفتار و نقد موضوع انتقاد میکردم ، در عین حال میگفتم اگر این رویه یعنی نقد بی محابا و به اصطلاح شجاعانه و به تعبیری بی رحمانه اساس رویه صدا سیما باشد مشروط بر این که در همه دوران ها و در قبال همه دولت ها ادامه پیدا کند قابل هضم و پذیرش خواهد بود ، ولی همانطور که پیش بینی می شد با وجود تغییر در مدیریت کلان این رسانه ،خط مشی سنتی صدا و سیما یعنی حمایت همه جانبه و بدون نقد از همفکران و هم جناحی ها به عبارتی خودی ها ادامه یافت ، حمایتی صد درصد و بدون اجازه به رقیب ، مخالف ، کارشناس مستقل برای نقد و طرح نظر
در دوران آقای احمدی نژاد تلویزیون بدون بحث با حضور کارشناسان منتقد از طرح و برنامه هدفمندی و برقراری یارانه ها و به عبارت دقیق تر آزادسازی قیمت ها جانانه و یکجانبه دفاع کرد تا حدی که رییس وقت مجلس از به بحث و بررسی نگذاشتن موضوع در رسانه قبل از طرح و تصویب در مجلس انتقاد کرد ،پس از آن به سرعت برنامه هدفمندی در مجلس تصویب و به قانون تبدیل شد و قانون هم که در ابتدای راه نقد نمیشود. ! ! ؟
در فضای موجود نیز دولت سیزدهم کار خود را بدون آماده سازی اذهان عمومی بنابه تعریف خودشان با جراحی اقتصادی شروع کرد، رسانه صدا و سیما نیز تمام هم و غم خود را بر دفاع ، تقویت مسیر اجرای برنامه دولت و تبلغ تبعات مثبت میان مدت این اقدام گذاشت بدون اینکه حتی به یک نظر متفاوت ، مخالف و مستقل اجازه بحث و نقد داده شود ، عجیب است که این مسیر ناموفق با همه تغییرات مدیریتی و جوان سازی مدیریت هاتکرار شد ، بنابراین تغییر را در کجا باید دید ، آیا بازسازی اعتماد مخاطب فقط با نشان دادن چهره های جدید مدیریتی حاصل میشود .؟ به راستی مدیریت راهبردی صدا و سیما کجاست ، چرا باوجود تغییر مدیدیت ها ،در روی همان پاشنه می چرخد و شیوه همان شیوه قبلی است ،باید پرسید تحول مورد ادعا ! بازسازی اعتماد مخاطب ! جوان سازی و سرحال کردن مدیدیت ها حاصلش کدام است .
دکتر محمد علی اسلامی ندوشن در سن ۹۷ سالگی و در دیار غربت درگذشت . چندی پیش مطلبی در مورد آخرین وضعیت استاد خوانده بودم که ایشان قبل از اپیدمی کرونا به همراه همسرشان ، دکتر شیرین بیانی برای سر زدن به فرزندشان رهسپار کانادا شده بودند و به دلیل شرایط جسمی از طرفی و همه گیری کرونا از طرف دیگر ، پزشکان سفر برای ایشان مناسب نداستند . برای همین هم صفحه اینستاگرام دکتر اسلامی ندوشن با اعلام فوت ، توضیح داد که جسد استاد اسلامی ندوشن به صورت موقت در تورنتو امانت سپرده میشود تا در فرصت مقتضی به ایران جهت خاکسپاری ارسال گردد .در همین متن به نقل از اسلامی ندوشن در مورد مرگ آمده است :
فکر نمیکنم بتوان از مرگ به عنوان یک عامل غافلگیر کننده یاد کرد ، مرگ طبیعی ترین امر است . ممکن است به تدریج بیاید و یا ناگهانی ، گاهی گوارا و گاهی ناگوار ، البته وقتی مرگ می آید شخص به آن آگاهی ندارد که عافلگیر شود یا نشود . من نیز به مرگ فکر میکنم چون مرگ وابسته به زندگی است و جزو زندگی ، بنابراین مهمترین واقعه به شمار میرود . ، ،
جمله استاد یادآور شعر سهراب سپهری است که :
و نترسیم از مرگ ، مرگ پایان کبوتر نیست. .
به نظرم میرسد با وجود قریب به یک قرن عمر استاد اسلامی ندوشن ، آنچنانکه می بایست ، آثار و آفکار ایشان مورد شناخت جوانان و تحصیلکردگان امروز کشور قرار نگرفته است ، امیدوارم آثار ماندگار استاد که سراسر فرهنگ ، ادب و عشق به ایران و ایرانی است بیش از گذشته مورد توجه آحاد مردم قرار گیرد .
در بین یادداشت ها و یادکردها فراوان طی دو ، سه روز گذشته تعبیری خواندم که به نظرم تعبیر جالب و کاملی در مورد ایشان است، تعبیری که استاد اسلامی ندوشن را شخصیت و روشنفکری ، روشن بین ، خردمندی معتدل ، دنیا دیده و کتاب خوانده توصیف کرده است که مسولیت شناس و فارغ از وسوسه آوازه گری و خودنمایی ، سازنده و مصلح برای تدوین آثارش که تماما بر مدار ایران ، فرهنگ و اعتدال بوده تلاش کرده است .
دکتر احمد تمیم داری استاد محترم زبان و ادبیات فارسی تعبیر مناسبی در مورد استاد اسلامی ندوشن به کار برده است . : استادی که تا دم مرگ پای ایران ماند .
انشاالله در مطلبی دیگر از آثار استاد ، علاقه وافزش به زادگاه و ایران دوستی همیشگی او که در آثار ، تالیفات و تعلقاتش مشخص است و فداکاری های شریک و همراهش در زندگی ، سرکار خالنم دکتر شیرین بیانی ،بیشتر خواهم نوشت .
امسال از بهترین مطالبی که در مورد شهادت ( امام علی ) بهره بردم ، متن ها و کلیپ هایی بود که برخی در فضای مجازی به اشتراک گذاشته بودند .
یکی کلیپی حاوی بخشی از سخنرانی مرحوم دکتر شریعتی بود . مرحوم شریعتی حدود ۴۵ سال پیش در توصیف شخصیت علی ( ع ) گفته است . :
علی به عنوان یک من علی وار یک روح در چند بعداست ، خداوند سخن منبر ، خداوند پرستش در محراب ،خداوند کار در زمین ، خداوند پیکار در صحنه ،خداوند وفا در کنار محمد ( ص ) ،خداوند مسولیت در جامعه ،خداوند قلم در نهج البلاعه ،خداوند پارسایی در زندگی ، خداوند دانش در اسلام ، خداوند انقلاب در زمان ، خداوند عدل در حکومت ، خداوند پدری و انسان پروری در خانه و بنده خدا در همه جا ، در همه وقت
و بخشی از سخنرانی امام موسی صدر در سال ۱۳۵۰ خطاب به مردم
ای علی دوست ، ای کسی که به خاطر علی روی زمین می نشینی، ، ای کسی که برای علی چراغ روشن میکنی و جمع میشوی و صبر میکنی ، ای کسی که برای علی اشک میریزی ،ای کسیکه دلت شاد میشود با منقبت علی ،بشنو و بترس و بلرز ، علی را امروز اگر دنیا بخواهد بشناسد ، چه جوری میشناسد . ؟
دو راه را در دنیای امروز هست که کسی علی را بشناسد ، یک راه از راه تاریخ ، که میره کتاب ها را می بیند ، علی را از راه تاریخ میشناسد ، یک راه دیگر هم هست برای شناختن امروز ، این است که میگه، خوب میرویم از طریق پیروانش میشناسیم ، فرضا یکی که میخواهد علی را بشناسد ، میاید در جامعه ما ، میخواد پیروان علی ، مامومین علی ، دنباله روهای علی ، شیعیان علی را بشناسه ، چه می بینه ، آیا علم می بینه ، آیا تقوا می بینه ؟آیا علاقه به مسیری می بینه که در علی می دید .ایا علاقه به خدمت مردم می بینه که در علی می دید ؟ آیا شجاعت و صراحتی می بیند که در علی می دید . ؟ چه جوری میخوای علی را بشناسد درسته ما ننگ به دامان علی بنشونیم ؟، درسته ما بی سواد باشیم ، کثیف باشیم ، بد اخلاق باشیم در معامله غش داشته باشیم درسته جامعه مون از همه جامعه ها عقب تر باشد