تجربه نشان داده است در اکثر مواردی که مسولان کشور در رده های مختلف با صدای بلنداعلام وعده کرده اند،آن قرار و وعده به هم خورده و محقق نشده است . معلوم نیست اینگونه تبلیغ و اعلام از کی و کجا شروع شده است . البته اکثرمردم نسبت به این گونه وعده ها بی تفاوت و بعضا با حسی منفی و نا امید شده اند. مدتی است آقای روحانی رییس جمهور هرموردی که اعلام میکند و وعده ای که برای گشایش های اقتصادی می دهد ، نه تنها محقق نمیشود بلکه نتیجه معکوس میدهد . وعده هایی مثل فراوان شدن و در نتیجه ارزان شدن ارز ، آزاد شدن دلار در اثر برگشت دلارهای ناشی از صادرات و دریافت طلب های ارزی ایران از تعدادی از کشورها ، و . . . از این قبیل قول و قرارها که تقریبا در همه موارد نتیجه معکوس داده است ، یعنی عملا سیر افزایش نرخ دلار در برابر ریال و بی ارزش شدن پول ملی همچنان ادامه یافته است . در اینصورت آیا بهتر نیست این رویه اعلام قبلی بطور کلی متوقف شود ، بهتر نیست بگذاریم امری صورت بگیرد ، سپس در مورد آن تفسیر و تبلیغ کنیم .
البته بحث اعلام پیشاپیش یکسری اقدامات محدود به آقای رییس جمهور ودیروز و امروز نمیشود، سال هاست در مورد سیاست ها هسته ای و تقویت تجهیزات نظامی کشورمان هم همینگونه اعلام ها را داریم ، در زمان ریاست جمهور قبلی هم ، آقای رییس جمهور ، در سخنرانی ها در برابر اجتماع مردم اعلام میکرد تا چند ماه دیگر فلان تعداد سانتری فیوژ به مجموعه قبلی اضافه میشود ، یا فلان دستگاه تکمیل میشود، عده ای هم کف میزدند و ابراز احساسات میکردند ،ولی بسیار از مخاطبین نیز مثل نگارنده متوجه نمی شدند که تا چندتا سانتریفیوژ دیگر اضافه بشود خوب است و عواقب فوری و بلند مدت آن به چه میزان در روند زندگی جاری مردم اثر گذار خواهد بود ،حتما تاثیرات بلند مدتی دارد ولی وقتی فرد رییس جمهور آنرا با صدای بلند فریاد میزند توقع همه میرود بالا که اثر آنی داشته باشد .
یک بار یک خبرنگار انگلیسی سوال میکرد، چرا بیشتر مسولان شما ، سیاست ها و اقداماتی که قرار است در آینده دنبال کنند و انجام دهند، حتی امور محرمانه نظامی را پیشاپیش فریاد میزنند . او اضافه میکردکه به قول خودشما ایرانی ها سنگ بزرگ ، نشانه نزدن است وگرنه سیاستمداران ما همواره مشغول تقویت و توسعه توان نظامی و حتی بطور محرمانه توان هسته ای کشورمان هستند بدون اینکه پیشاپیش تبلیغ کنند ، اما با به نتیجه رسیدن هرکدام از طرح ها بلافاصله بر روی آن مانور میدهند و تبلیغ میکنند .
آقای روحانی و تیم همراه او به هیچ وجه در ابتدای کار وضعیت فعلی را پیش بینی نمیکردند ، با اینکه تقریبا همه وزیران دولت یازدهم و اکثرا وزیران دولت دوازدهم افراد باتجربه و شناخت کافی از اوضاع و احوال جاری کشور بودند ولی هیچگاه پیش یینی وضع موجود فعلی در بعد اقتصادی نمیکردند ،
-با همه فراز و فرود ها و با توجه به اینکه دولت دهم ( دولت دوم آقای احمدی نژاد )در یکسال ، یکسال و نیم پایانی خود دچار مشکلات متعدد از جمله تحریم های خارجی بویژه صدور و فروش نفت کشور یعنی شاهرگ حیات اقتصادی شده بود ، دولت یازدهم( دولت اول آقای روحانی ) توانست با در پیش گرفتن سیاست مذاکره ، گفتگو و تعامل با جهان و تصویب برجام در داخل و توافلق در خارج به ثباتی در بعد اقتصاد و جلب توجه کشورهای خارجی به موقعیت و اهمیت ایران ، تحرک در جلب توریسم و جذب سرمایه گذاری ، چهار ساله دولت یازدهم رابا آرامش نسبی ، بخوبی و رضایت نسبی مردم طی کند .
اما با شروع چهارسال دوم روحانی اتفاقات مهمی افتاد که به هیچوجه در معادلات و محاسبات دولت پیش بینی نشده بود از جمله :
-- خروج یک جانبه ترامپ ،رییس جمهور آمریکا از توافق برجام ، برجامی که هزاران ساعت وقت دست اندرکاران و عوامل دیپلماسی ، برنامه ریزی ، حتی امنیتی و سیاسی کشور را معطوف خود ساخته بود ، این اقدام آمریکا شوک بزرگی بر پیکر دولت روحانی وارد کرد. شوکی که برای این مجموعه غیرقابل باور بود ، بویژه که دولت های دیگر بویژه کشورهای اروپایی نیز علیرغم قول و قرارهای قبلی نتوانستند یا نخواستند در مقابل این عهد شکنی کارموثری انجام دهند ، حتی گاهی سنگ اندازی هم کردند .
بعضی برنامه ریزی های غلط اقتصادی و تصمیمات دولتهای قبل بویژه دولت های نهم ودهم آثار خود را در این زمان نشان داد. بدترین و منفی ترین آنها ، ورشکستگی و بدهی ده ها بانکی بود که بطور مصنوعی ظاهرشان حفظ شده بود ، دولت های یازدهم و دوازدهم برای بازگردندان سرمایه های مردم مجبورشدند که بدهی آنها را بپردازند و از جیب مردم و خزانه عمومی، کسری دارایی آنها را بپردازند .در نتیجه این اقدام یک فشار تورمی برای مردم حاصل شد ، اقدامی که دولت با بی میلی تمام و در نتیجه تصمیم کلی نظام انجام داد .
--تداوم مخالفت های رقبا در طول دولت های یازدهم و دوازدهم در بسیاری از جنبه ها حالت عملی به خود گرفت و بر دشواری ها افزود و دولت را از این لحاظ نیز درگیر و گرفتار کرد.شاید در همه دولت های گذشته این حرکات و اقدامات بوده اما این بار این اقدامات وسیع تر و در زمانی سخت تر صورت گرفته و میگیرد.
---تداوم و افزایش تحریم ها بویژه فشار بر جلوگیری فروش نفت باعث افزایش غیرقابل باور دلار و در نتیجه ایجاد ابر تورم در کشور شده است .
- -- انتشار ویروس کوید ۱۹ و گسترش غیر قابل پیش بینی بیماری کرونا در ایران و جهان نیز بر همه فعالیت ها سایه افکند .بسیاری از فعالیت هاکند ، بعضا متوقف شدند هزینه های فراوانی با خود آوردند .
-- با وجود موارد ذکر شده قبل نباید سهم مستقیم دولت را در برخی از مشکلات نادیده بگیریم ، مواردی که با هر دلیل برهان ،شرح و تفسیر قصور دولت در آن مشخص است ، مثل تاخیر در معرفی وزیر صمت ، دفاع ضعیف از کاندیدای اول وزارت ، تاخیر در معرفی کاندیدای بعدی، و ماه ها خالی گذاشتن پست وزارتخانه عظیم و موثر در زندگی مردم که عملا از سه وزارتخانه مرتبط با کالاها و نیازهای روزمره مردم سرو کار دارد.حتما دولت برای خود توجیه و توضصیحاتی دارد ولی هرچه بوده باید به هرشکل آنها را رفع و رجوع میکرد .
-- باوجود مشکل کرونا انتظار مردم این است که هرکدام از وزیران حضور میدانی بیشتر و ملموس تری در میان مردم و صحنه های مختلفی داشته باشند، از مجموع وزارتخانه سه ، چهار وزارتخانه حضور و نمایش فعالی دارند ، نمایش حضور سایر وزارتخانه ها و سازمان ها مناسب نیست .